تیوولی

در بازار جهانی، تیوولی با دو پیشرانه ۱.۶ لیتری عرضه می‌شود که یکی بنزینی و دیگری دیزل است. نوع بنزینی با کد XGi160 مسلماً بیشترین فروش را داشته و در کشورمان نیز موجود است که ۱۲۴ اسب بخار قدرت و ۱۵۷ نیوتن‌متر گشتاور دارد.

استاندارد بالا

استاندارد NVH برای این پیشرانه بسیار عالی ارزیابی‌شده است و دلیل آن تنظیم دقیق زنجیر تایم (تسمه تایم زنجیری) به نظر می‌رسد. لازم به توضیح است که NVH مخفف Noise, vibration, and harshness به معنی صدای اضافی، لرزش و اصطلاحاً غرش موتور به هنگام فشار بر پدال گاز یا کار در ایست کامل است که پایین بودن عدد آن نشان از آرامش پیشرانه دارد.

فناوری موتور

از سویی دیگر این موتور با فناوری VIS همراه شده که مخفف variable intake system به معنی سامانه مکش متغیر است و بسته به نیاز خودرو و نوع حرکت آن (در حال شتابگیری یا حرکت با سرعت ثابت) مقدار متفاوتی از مخلوط بنزین و هوا را به داخل سیلندرها می‌فرستد تا مصرف سوخت و عملکرد موتور بهینه شود. بخش پایینی پوسته موتور تیوولی هم با آلیاژ آلومینیوم و از طریق تزریق تحت‌فشار ساخته‌شده است که وزن آن را کاهش و انتقال حرارت را افزایش می‌دهد.

گیربکس

درحالی‌که نمونه دنده دستی این خودرو در خارج از ایران فروخته می‌شود و حتی نسخه‌هایی با جعبه‌دندهٔ خودکار برندهای کره‌ای هم وجود دارند، مدل واردشده به کشورمان مجهز به جعبه‌دنده خودکار ساخت شرکت معتبر AISIN ژاپن است که نسبت به دیگر نسخه‌های تیوولی برتری دارد و خارج از ایران، یک آپشن محسوب می‌شود. تیوولی با این جعبه‌دنده و البته بنزین وطنی، ۱۳.۵ ثانیه برای رسیدن به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت زمان لازم دارد؛ درحالی‌که در بروشورهای خارجی ۱۲ ثانیه برای آن ذکرشده و نهایت سرعت آن ۱۷۰ کیلومتر در ساعت است.

سه نوع حالت رانندگی

سه نوع حالت رانندگی معمولی، آرام و سرعتی (Normal, Comfort, Sport)  در تیوولی وجود دارد که پاسخ فرمان برقی به راننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد تا به ترتیب؛ عادی، سریع و نرم یا کمی سفت عمل کند. طبیعتاً مصرف سوخت این خودرو در مود آرام (Comfort) کمتر است و می‌تواند در جاده تا ۶.۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر باشد؛ اما میانگین مصرف بنزین ترکیبی شهر و جادهٔ تیوولی در ایران حدود ۷.۲ تا ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر اندازه‌گیری شده است.

فضای داخلی

پیش از هر چیز باید توجه داشت که تیوولی در کلاس کراس‌اورهای کوچک قرار دارد و از این نظر خودرویی با جثهٔ مناسب و فضای کافی، مناسب یک خانوادهٔ چهارنفره به‌حساب می‌آید. ابعاد این خودرو شامل طول ۴.۲ متر با عرض ۱.۸ متر و ارتفاع ۱.۶ متر است که فاصلهٔ محورهای ۲.۶ متر را به همراه دارد؛ درحالی‌که وزن خالص آن تقریباً ۱۳۰۰ کیلوگرم است.

نمای روبرو

در نمای روبرو، تیوولی یک جلوپنجرهٔ باریک دارد که همراه با فضای مشبک بالای سپر، هدایت‌کنندهٔ هوا به سمت پیشرانه و رادیاتور خواهد بود. برای دوری از سادگی در این بخش، چراغ‌های مه شکن در فضایی سه‌بعدی و فرورفته، داخل بدنه، حس خوب و مدرنی القا می‌کنند.

که باحالت تهاجمی چراغ‌های اصلی هماهنگ است. نوار LED که نقش تأمین‌کننده نور روز را در تیوولی به عهده دارد، مثل ابروی بالای چشم عمل می‌کند و زیبایی چراغ‌های جلو را افزایش می‌دهد. در نمای روبرو به نظر می‌رسد طراحان این خودرو تمام تلاش خود را در تهاجمی و انتقام‌جو نشان دادن چهرهٔ تیوولی به کار بسته‌اند، چراکه خطوط متعددی هم‌روی درپوش موتور دیده می‌شود.

نمای جانبی

بهتر است نقد طراحی تیوولی را از زیباترین بخش آن ادامه دهیم؛ نمای جانبی. ازاین‌جهت پختگی خاصی در فرم بدنهٔ این خودرو دیده می‌شود که خاطرهٔ بد موسو را به‌کلی از ذهن ما دور می‌کند. چند خط حجم دهنده به شکلی کاملاً به‌جا روی این بخش کشیده شده است که امیدواریم یک کلاس آموزشی برای خودروسازان داخلی باشد. خط اصلی این نما، از روی چراغ‌های اصلی  و کاپوت جلو تا نیمه در عقب ادامه دارد. چنین اتفاقی برای خط دیگر نیز افتاده است و از روی چراغ عقب تا میانه در سرنشین عقب کشیده شده است.

خطوط

هردوی این خطوط باحالتی منحنی، در نزدیکی چرخ‌ها همراه هستند که متناظر با یکدیگرند و نقش مهمی در افزایش حجم بدنه و قدرتمند نشان دادن شخصیت این خودرو ایفا می‌کنند. طراحی نمای جانبی تیوولی با این خطوط خاتمه نیافته است و خط مورب سومی در نزدیکی رکاب وجود دارد که با رسیدن به چرخ عقب، به سمت بالا کشیده می‌شود.

ادامه این خط به شکلی کاملاً حساب‌شده به محل تلاقی گلگیر و سپر عقب می‌رسد که زیبا و چشم‌نواز است. حالت پنجره‌ها، خصوصاً در بخش مربوط به سرنشین عقب، تا حدی ما را به یاد رنجروور ایووک می‌اندازد؛ اما به نظر می‌رسد، دید سرنشین عقب به خارج خودرو را محدود کرده و آن را فدای افزایش زیبایی تیوولی کرده باشد؛ چراکه ستون عقب نیز بیش‌ازاندازه پهن است.

نمای پشت

در نمای پشت خودرو، آرم سانگ‌یانگ بیش از هر چیز توی چشم می‌زند و اگر به چراغ‌های  آن توجه نکنیم، با ظاهر ساده‌ای روبرو هستیم که شاید جذابیت فوق‌العاده‌ای نداشته باشد؛ اما بهتر از چینی‌های موجود در بازار ایران است. تیوولی با آوردن بخش زیادی از چراغ عقب، روی گلگیر، تأثیر خط حجم دهنده در این بخش بدنه را افزایش داده و خلاقانه عمل کرده اما روی درب صندوق‌عقب را باحالتی صاف و توام با سادگی طراحی کرده است.

شاید دیگر نکتهٔ جالب در طراحی بدنهٔ تیوولی جایگذاری هوشمندانهٔ محل پلاک خودرو است که با شیبی ملایم، زیر لبهٔ در صندوق جای گرفته و چراغ‌های روشن‌کنندهٔ آن‌هم در همین مکان مخفی‌شده‌اند.

داشبورد

هرچند رنگ اصلی داشبورد در همهٔ مدل‌های واردشده به ایران ثابت است، پوشش صندلی‌ها و تودری می‌تواند مشکی، کرم مایل به زرد یا قرمز انتخاب شود که طبیعتاً هرکدام حس متفاوتی به راننده و سرنشینان می‌دهد. فضای داخلی تیوولی در کلاس کراس‌اورهای کوچک، یک برگ برنده برای آن محسوب می‌شود و در نگاه اول کاملاً سرنشین را جذب خود می‌کند.

فرمان

داشبورد و فرمان، تنها به رنگ خاکستری تیره عرضه می‌شود که فرم آن علاوه بر زیبایی و ظاهر مد روز، سعی دارد حالتی هماهنگ با فناوری‌های دیجیتال تیوولی و نمایشگر اصلی آن داشته باشد. فرمان D شکل ارگونومیک این خودرو کاملاً دایره‌ای نیست و در بخش پایین کوتاه شده است تا راحت‌تر بتوان پشت آن قرار گرفت. در پنل‌های سرعت و دور موتور از طراحی سیلندری استفاده‌شده که نمایشگر کوچکی برای اطلاع‌رسانی مسائل فنی خودرو بین آن‌ها قرارگرفته است. این نمایشگر می‌تواند رنگ‌های پس‌زمینه قرمز، آبی تیره، آبی روشن، زرد، سیاه‌وسفید را به انتخاب راننده ارائه دهد.

قسمت بار

طبق معمول همگی خودروهای کراس‌اوری که می‌شناسیم، صندلی‌های عقب قابلیت جمع شدن دارند تا فضای قسمت بار را در صورت نیاز افزایش دهند، اما حتی در این حالت هم صندوق‌عقب تیوولی به‌اندازه یک خودروی شاسی‌بلند، جادار نیست و بدون تخت کردن صندلی‌های ردیف دوم، ۴۲۳ لیتر حجم دارد که برای سه چمدان بزرگ کافی نخواهد بود.

با رویکرد جذب جوانان

سانگ‌یانگ تلاش کرده است یک خودروی پرفروش در سطح جهانی با رویکرد جذب جوانان بسازد، پس طبیعتاً باید آپشن‌های موردنیاز این قشر از جامعه را در اولویت قرار دهد. بدین منظور سامانه سرگرمی‌ها به‌سادگی با انواع گوشی‌های هوشمند ارتباط می‌گیرد و علاوه بر USB و بلوتوث، با کابل HDMI هم امکان انتقال صوت و تصویر را فراهم می‌کند که به لطف این سیستم، نمایشگر ۷ اینچی و ۶ اسپیکر آن، برای انواع مختلفی از فایل‌های مولتی‌مدیا قابل‌استفاده خواهند بود.

تهویه مطبوع

کنترل تهویه مطبوع این خودرو، خودکار و با عملکرد دوگانه است که ۷ نوع تنظیم مختلف درجه حرارت را شامل می‌شود. تیوولی مجهز به استارت با کلید ضد سرقت است و شش حس‌گر پارک دارد که دوتا در جلو و چهارتا در عقب هستند. علاوه بر این، حسگر میزان فشار باد تایرها نیز در همهٔ نسخه‌های تیوولی وجود دارد.

آپشن ها

دیگر آپشن‌های قابل سفارش تیوولی عبارت‌اند از گرم‌کن داخل صندلی‌های جلو و فرمان، دوربین دید عقب، تنظیم ارتفاع نور چراغ‌های جلو، سانروف، کروز کنترل، حسگر باران، سیستم روشن و خاموش خودکار چراغ‌ها، آینه‌بغل‌های جمع‌شونده خودکار، روشنایی LED روی رکاب و پدال‌های فلزی. فراموش نکنیم، گیربکس این خودرو در حالت پایه خودکار نیست و نوع خودکار آن برای تیوولی، آپشن محسوب می‌شود.

شاید این آپشن‌ها چندان لوکس و اشرافی نباشند؛ اما در کنار سیستم جلوگیری از حرکت‌به‌عقب درشیب (HAS)، کارآمد و مناسب به نظر می‌رسند.

ایمنی

تیوولی دارای ۶ ایربگ در ۱۰ نقطه است که ۴ عدد برای ردیف جلو و ۲ کیسه هوای پرده‌ای برای ردیف عقب هستند تا حفاظت مناسبی برای تمام سرنشینان  فراهم شود. علاوه بر این در قسمت‌های حساس خودرو، مثل ستون وسط، سپر جلو و بخش اصلی سقف نیز با فولاد صلب تقویت‌شده است.

کمربندهای ایمنی از نوع پیش کشنده هستند که در مواقع خطر سخت می‌شوند و حرکت بی‌اختیار سرنشینان را به حداقل می‌رسانند. ترمز ABS از نوع ۴ کانالِ و همراه با کنترل مستقل فشار ترمز بر هریک از چرخ‌ها (EBD) است. سامانه کنترل پایداری خودرو (ESP) در تیوولی دارای سامانه‌های ضد لغزش در شتابگیری (ASR)، فعال‌کننده چراغ‌خطرها در ترمزهای ناگهانی (ESS)، جلوگیری کننده از واژگونی (ARP) و ضد هرز گردی چرخ‌ها (TCS) است. درهای خودرو نیز با رسیدن به‌سرعت ۴۰ کیلومتر در ساعت قفل می‌شوند.

آزمون ایمنی

در آزمون ایمنی و تصادف سازمان استاندارد خودروی کره، تیوولی موفق به دریافت ۵ ستاره شده و در موسسه NCAP اروپا که معتبرترین مرکز آزمون تصادف و ایمنی خودروهای دنیا است، فقط سه ستاره دارد.

وقتی به نتیجه آزمون‌های تیوولی در NCAP نگاه می‌کنیم، امتیازات ایمنی برای سرنشینان جلو، عقب و کودکان مناسب است؛ اما به دلیل نداشتن فناوری‌های مدرن پیشگیری از حادثه، مثل کروز کنترل هوشمند که سرعت را در صورت ایست خودروی مقابل کاهش می‌دهد یا رادار نقطه کور و تشخیص‌دهنده موانع همراه با ترمز خودکار، در بخش سامانه‌های کمکی امتیاز ضعیف گرفته است.

فول آپشن

تیوولی در مدل‌های فول آپشن که هنوز وارد ایران نشده است، دارای سامانه تشخیص عابر پیاده است که با ترمز هوشمند خود به‌خوبی عمل می‌کند. در ادامه این مطلب علاوه بر فیلم کامل آزمون‌های تصادف و ایمنی تیوولی در NCAP، آمار نتیجه این آزمایش‌های نیز آورده شده است.

موتور

تیوولی در ظاهر یک خودروی اسپرت و جوان‌پسند است، اما در بحث قوای محرکه قرار نیست پرشتاب و سرعتی عمل کند. پیشرانه ۱.۶ لیتری هرچند روی خودرویی سبک و ۱۳۰۰ کیلوگرمی نصب‌شده است؛ اما برای رسیدن به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت، زمان نسبتاً زیاد ۱۳ تا ۱۴ ثانیه لازم دارد که چندان جالب‌توجه نیست.

استاندارد آلایندگی

از سویی دیگر باید توجه داشت که این خودرو دارای استاندارد آلایندگی یورو ۶ است که شاید برای ما در ایران – که در شهرهایی آلوده با خودروهای غیراستاندارد زندگی می‌کنیم – اهمیت زیادی نداشته باشد، اما نشان‌دهندهٔ مصرف سوخت بسیار خوب ۶ تا ۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که برای یک خودروی کراس اوور بسیار خوب ارزیابی می‌شود.

مواد به کار رفته

متریال به‌کاررفته در اتاقک و صندلی‌ها، با توجه به قیمتی که برای این خودرو پرداخت می‌شود، کاملاً راضی‌کننده است؛ اما چرم درجه‌یک نیست و پلاستیک زیادی هم در آن به‌کاررفته است. از سویی دیگر سطح آپشن‌های نمونه وطنی تقریباً کامل است و با داشتن دوربین عقب و رینگ‌های ۱۸ اینچ، نسبت به نمونه فول خارجی صرفاً چند مورد کم‌اهمیت‌تر، مثل گرم‌کن فرمان و صندلی کم دارد.

هزینه های نگهداری

در بحث هزینهٔ نگهداری باید توجه داشت که در کنار جعبه‌دندهٔ خودکار ساخت AISIN ژاپن که انصافاً نرم و سریع عمل می‌کند، پیشرانه این خودرو ساخت شرکت مادر سانگ‌یانگ، یعنی ماهیندار هندوستان است و هرچند با استانداردهای جهانی هم‌خوانی دارد و کم استهلاک به نظر می‌رسد، قابل‌مقایسه با رقیبان ژاپنی و کره‌ای نخواهد بود. در این زمینه، تضمین بلندمدت تیوولی تا حدودی خیال خریدار را آسوده می‌کند.

راحتی پشت فرمان

هرچند با ورود به اتاقک سانگ یانگ تیوولی و نشستن پشت فرمان آن، صندلی‌های ارگونومیک و راحتی مناسبی را تجربه خواهید کرد، اما راندن تیوولی حس بالا بودن از سطح زمین و اصطلاحاً شاسی‌بلند سواری به شما نمی‌دهد. ارتفاع سقف خودرو فقط ۱.۶ متر است که جلوهٔ لوکس آن را در مقایسه با رقبا کاهش می‌دهد، اما افزایش ایمنی و کم شدن احتمال واژگونی خودرو را هم در پی دارد.

در هنگام راندن تیوولی، مشکلی با ابعاد آن نخواهید داشت و به دلیل طراحی خوب و اصولی بدنه، اصطلاحاً به چهارگوشهٔ ماشین مسلط هستید. سرنشینان عقب، فضای بسیار خوبی در جلوی پادارند و زانوها، در سفرهای طولانی‌مدت خسته نمی‌شوند. سواری تیوولی و فنربندی آن، آرام و بدون تنش نیست و کمی خشک است، که می‌تواند لذت رانندگی با آن، خصوصاً در مسیرهای ناهموار را کاهش دهد.