تویوتا هایلوکس

نسخه‌های مختلف تویوتا هایلوکس ، می‌توانند تفاوت زیادی با یکدیگر داشته باشند. وانت تویوتا، با تعویض سپرها، جلوپنجره، رینگ‌ها و همچنین اضافه کردن گارد، ورودی هوا، مه شکن و بسیاری دیگر اقلام سفارشی، از یک وانت لوکس به یک شاسی‌بلند آفرود مخصوص طبیعت‌گردی تبدیل می‌شود. با این حساب، نقد طراحی تویوتا هایلوکس ۲۰۱۸ را بر اساس نسخهٔ پایه از مدل ۲ اتاقک که در بروشورهای رسمی تویوتا وجود دارد، انجام می‌دهیم.

لازم به ذکر است که ارزان‌ترین مدل تویوتا هایلوکس در بازار جهانی، به‌صورت تک اتاقک بدون پوشش بدنه در قسمت بار، همراه سپر و جلوپنجرهٔ تمام پلاستیک سیاه‌رنگ، فاقد مه شکن و همراه آینه‌بغل‌های پلاستیک ارائه می‌شود تا صرفاً کاربرد صنعتی داشته باشد. نمونهٔ دیگری از هایلوکس با نیم اتاقک عقب (Xtra cab) هم در بازار جهانی وجود دارد که وارد ایران نخواهد شد.

نمای روبرو

از نمای روبه‌رو، مهم‌ترین تفاوت تویوتا هایلوکس با نسل‌های قبل به طرح چراغ‌های جلو وابسته است. نسل جدید، برخلاف حالت ساده و نسبتاً بی‌تفاوت گذشته، با چهره‌ای اسپرت و انتقام‌جو ارائه می‌شود. چراغ‌ها، حالت چشم عقابی دارند و در طرفین، به خطوط منحنی ختم می‌شوند.

مدل ۲۰۱۸ در نسخهٔ آپشنال، دارای نوار LED روشنایی روز در بالا است که همراه قطعه‌ای از فلز کروم داخل کاسه‌چراغ، کاملاً مدرن جلوه می‌کند. نور اصلی در هایلوکس پایه به‌صورت لامپی و در نسخه‌های بالاتر از طریق هالوژن تأمین می‌شود.

هماهنگی چشم نواز

جلوپنجرهٔ سیاه با سپر پلاستیک و خطوط افقی، دیگر تفاوت تویوتا هایلوکس دو اتاقک استاندارد با نسخه‌های گران‌قیمتی مثل TRD است که از پلاستیک مشبک در این بخش استفاده می‌کنند. در نمونه‌های آپشنال سپر هم‌رنگ بدنه و جلوپنجرهٔ فلزی وجود دارد که هماهنگی چشم‌نوازی بین ردیف بالای جلوپنجره و نوار LED روشنایی روز ایجاد می‌کند. حجم دهی زیبای سپر و کاپوت جلو، دیگر نکات مثبت در طراحی نسل هشتم هایلوکس هستند.

روی درپوش موتور، خطوطی وجود دارد که هماهنگی بسیار خوبی با چراغ‌ها و انحنای داخل جلوپنجره ایجاد می‌کند. روی سپر هم، فضای مناسبی باری هدایت هوا به سمت رادیاتور وجود دارد. جایگاه مربوط به چراغ‌های اصلی و مه شکن‌ها، نسبتاً قابل‌قبول است و باحالتی پف‌دار، تویوتا هایلوکس را باابهت و پهن‌پیکر نشان می‌دهد. از نکات منفی در طراحی وانت تویوتا، باید به مه‌شکن‌های ارزان‌قیمت دایره‌ای با جایگاه پلاستیک اشاره کرد که تقریباً در تمامی مدل‌ها و حتی نسخه‌های آپشنال، ثابت است.

نمای جانبی هایلوکس

از نمای جانبی، همان‌طور که از یک وانت در کلاس تویوتا هایلوکس انتظار می‌رود، به‌جای خطوط عمیق و مورب از حجم دهی ملایم و کاربردی استفاده‌شده است. شاید تنها خط بدنه، در قسمت رکاب و پایین در باشد، ضمن اینکه نزدیک گلگیر عقب هم خطی کم‌عمق در امتداد چراغ دیده می‌شود. مشابه سبک طراحی در وانت‌های آمریکایی، گلگیرهای جلو و عقب با برجستگی همراه هستند که علاوه بر بهبود ظاهر و ابهت خودرو، نوسان چرخ‌ها در دست‌اندازهای عمیق را تسهیل می‌کنند.

همهٔ مدل‌ها، دارای آینه‌بغل راهنما دار هستند؛ اما استفاده از دستگیره‌های کروم، پوشش فلزی یا پلاستیک سیاه در گلگیرها، قطعات محافظ پلاستیکی پایین درها و جاپای فلزی ورود به خودرو، اختیاری خواهد بود. نسخهٔ پایه دارای رینگ سادهٔ فولادی است؛ اما مدل‌های بالاتر، همراه رینگ‌های اسپرت ۱۸ اینچ بارنگ تیره ارائه می‌شوند.

نمای پشت

پشت تویوتا هایلوکس ، طبق معمول با ویژگی خاصی همراه نیست. نام برند سازنده که در نسل‌های قبل به‌صورت درشت و برجسته روی درپوش بار حک می‌شد، در اغلب مدل‌های جدید تویوتا هایلوکس (به‌جز مدل کار) دیده نمی‌شود. در عوض، چراغ‌های بزرگ‌تر و دستگیرهٔ وسط برای مدل‌های آپشنال پیش‌بینی‌شده است، هرچند نسخهٔ پایه برای مصارف صنعتی (مدل کار:WorkMate) از دستگیرهای دوگانهٔ سنتی در طرفین استفاده می‌کند.

چراغ‌ترمز اضافه در مرکز هم، بزرگ‌تر از نمونهٔ دیده‌شده در مدل قبلی است. برخلاف سپر جلو که حالتی کاملاً هماهنگ با دیگر اجزاء دارد، سپر عقب با ساختار مستقل و ظاهر جدا از بدنه ارائه می‌شود. بخش اصلی این قسمت، پلاستیک سیاه‌رنگ است و در نمونه‌های آپشنال دارای ادوات فلزی خواهد بود. طبق معمول، چرخ زاپاس به‌خوبی در زیربدنه پنهان می‌شود؛ اما خبری از اگزوزهای لوکس و براق، حتی در نمونه‌های فول آپشن نیست.

قسمت بار

پوشش قسمت بار، تا حدودی در مدل‌های مختلف متفاوت خواهد بود؛ اما مسلماً در نسخهٔ وارداتی با کف‌پوش تمام فلزی هم‌رنگ بدنه ارائه می‌شود. این قسمت، برای تحمل وزن ۹۵۰ کیلوگرم طراحی‌شده است. ابعاد تویوتا هایلوکس دو اتاقک، شامل طول ۵۳۳۵ میلی‌متر با عرض ۱۸۵۵ میلی‌متر و فاصله محورهای ۳۰۸۵ میلی‌متر خواهد بود که با ارتفاع سقف ۱۸۲۰ میلی‌متر در حالت استاندارد نسخهٔ دو دیفرانسیل ارائه می‌شود.

اتاق فوق العاده

اگر سابقهٔ رانندگی با وانت داشته باشید، مسلماً از حضور در اتاقک تویوتا هایلوکس جدید، ذوق‌زده خواهید شد. فضای داخلی لوکس و قابل‌مقایسه با سدان های خانوادگی محسوب نمی‌شود؛ ولی تجهیزات مدرن و ظاهری جذاب دارد. از سویی دیگر، با نگاه موشکافانه متوجه تمهیداتی قدیمی و ناخوشایند در داشبورد خواهید شد.

نکات مثبت طراحی

از نکات مثبت در فضای داخلی تویوتا هایلوکس ، باید به نمایشگر لمسی میان داشبورد اشاره کرد که در نمونهٔ پایه، ۶.۱ اینچ و در نسخه‌های بالاتر، ۷ اینچ است. این بخش، کمی برجسته و بدون قاب به نظر می‌رسد تا حالتی شبیه تبلت فراهم کند و دسترسی خوبی برای راننده داشته باشد.

کمی پایین‌تر، کلیدهای مربوط به کنترل تهویه مطبوع قرار دارند که با ترکیب دکمه‌های فشاری و گردان، ساختاری کاملاً سنتی دارند. کلیدهای مربوط به مدیریت بعضی آپشن‌های فنی، مثل کنترل لغزش و سیستم دو دیفرانسیل، نزدیک دسته‌دنده هستند؛ ضمن اینکه از مواد ارزان‌قیمت و ترکیب قدیمی استفاده می‌کنند.

فرمان

فرمان تویوتا هایلوکس ، طبق معمول بافرم دایره‌ای و کلیدهای کم تعداد کاربردی ارائه می‌شود که در مدل‌های مختلف با توجه به نوع آپشن‌ها، کمی متفاوت است. هایلوکس، همچنان از دکمه‌های جهت‌دار قدیمی برای کنترل سیستم صوتی در خودرو استفاده می‌کند و فاقد چرخگردان مینیاتوری است.

در همهٔ مدل‌ها، ساختار استخوانی پشت فرمان و قطعهٔ چشم‌نواز فلزی در پایین، وجود دارد. پنل سرعت و دور موتور، نسبتاً ساده و در مدل‌های آپشنال، دارای فریم فلزی و شبیه به حالت سیلندری هستند. نمایشگر ۴.۲ اینچ مربوط به کامپیوتر سفر نیز، آپشن سفارشی محسوب می‌شود که در مرکز پنل خواهد بود. مدل‌های پایه، مثل نمونه‌ای که در تصویر بالا دیده می‌شود؛ دارای نمایشگر دیجیتال در اندازهٔ کوچک هستند.

داشبورد

برخلاف وانت‌های لوکس، مثل تویوتا تاکوما و مدل‌های آمریکایی؛در تویوتا هایلوکس مجرای اصلی خروجی هوا در بالای داشبورد و دور از نمایشگر است که تا حدودی خارج از دسترس به نظر می‌رسد. در این بخش، ساعت بسیار کوچک دیجیتال و کلید فعال‌کنندهٔ فلاشرها (جفت راهنما) نیز وجود دارد که به دلیل دور بودن از راننده، تعجب‌برانگیز است. مواد به‌کاررفته در داشبورد و فرمان هم چندان عالی ارزیابی نمی‌شود و تقریباً در همه‌جا، پلاستیک خشک بارنگ تیره وجود دارد.

این شرایط، در مدل‌های گران‌تر تویوتا هایلوکس با آپشن‌های بیشتر نیز ادامه دارد و صرفاً در بعضی نسخه‌های سفارشی، می‌توان از فرمان و صندلی چرم مصنوعی استفاده کرد. از سویی دیگر، ترکیب ادوات داشبورد با ظاهری چشم‌نواز ارائه می‌شوند و قطعات نقره‌ای‌رنگ با قاب براق سیاه در مرکز، جلوه‌ای مدرن برای اتاقک تویوتا هایلوکس فراهم می‌کنند. این شرایط در تودری‌ها نیز وجود دارد و در کنار پلاستیک سخت، قطعاتی نقره‌ای‌رنگ در کنار پوشش چرم زیردستی دیده می‌شوند. لازم به ذکر است که نسخهٔ پایه (Workmate) فاقد ادوات نقره‌ای‌رنگ در داشبورد و تودری خواهد بود.

اتاق کوچک

اگر فکر می‌کنید با خرید یک وانت دو اتاقک گران‌قیمت، مثل تویوتا هایلوکس ؛ صاحب خودرویی جادار با توانایی‌های آورد و امکان حمل بار در عقب شده‌اید، اشتباه می‌کنید. این محصول، راحتی و فضای اتاقک یک کراس اور سایز متوسط (مثل هیوندای توسان) را فراهم نمی‌کند. پشت فرمان تویوتا هایلوکس ، با عقب کشیدن صندلی‌های اسفنجی می‌توان راحتی نسبی داشت؛ اما این شرایط در صندلی عقب وجود ندارد.

فردی با قد ۱۸۵ سانتی‌متر، فاصلهٔ بسیار کمی بین سر تا سقف و زانوها تا صندلی جلو دارد. ارتفاع نشیمن این قسمت از کف هم، چندان ایده آل نیست و در سفرهای طولانی‌مدت برای فرد بلندقد، ناراحت‌کننده خواهد بود. هیچ نسخه‌ای از تویوتا هایلوکس ، دارای استراحتگاه بازو بین صندلی‌های عقب نیست؛ اما در عوض می‌توان تمامی نشیمن‌گاه این قسمت را (به‌صورت دوگانه) بالا زد و از فضای پشت برای حمل بار استفاده کرد.

موتور هایلوکس

برخلاف بسیاری از محصولات تویوتا، نظیر راوفور 4 و کمری که از پیشرانهٔ ۲.۵ لیتر استفاده می‌کنند؛ نسخهٔ پایه از تویوتا هایلوکس با موتور ۲ لیتر بنزینی ارائه می‌شود. با توجه به اینکه امکان واردات مدل‌های دیزل و نمونه‌های بنزینی مجهز به پیشرانه‌های حجم‌تر از ۲.۵ لیتر فراهم نیست، می‌توان مطمئن بود که تنها قوای محرک قابل سفارش برای تویوتا هایلوکس وارداتی، پیشرانهٔ ۲ لیتر باقدرت ۱۳۴ اسب بخار و گشتاور ۱۸۵ نیوتن‌متر باشد.

تاثیر مثبت بر مصرف سوخت

این مدل، مجهز به فناوری VVT-i (سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها) است که تأثیر مثبتی بر مصرف سوخت و شتابگیری دارد. تویوتا هایلوکس دو اتاقک، همراه سیستم دو دیفرانسیل و پیشرانهٔ ۲ لیتر، در زمان ۱۵ تا ۱۶ ثانیه به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و نهایت سرعت ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. میانگین مصرف سوخت برای این خودرو، حدود ۱۱ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است.

نسخه دیزلی

تویوتا هایلوکس بنزینی با پیشرانهٔ ۲ لیتر، در بسیاری از نقاط دنیا و بروشورهای رسمی تویوتا وجود ندارد. در کشورهای توسعه‌یافته، نسخهٔ دیزل ۲.۴ لیتر با ۱۵۰ اسب بخار به‌عنوان ارزان‌ترین نمونه (Workmate) شناخته شود.

دیگر پیشرانهٔ بنزینی تویوتا هایلوکس که در نسل قبلی این خودرو محبوبیت زیادی به همراه داشت و در ایران هم فروخته می‌شد، ۲.۷ لیتر ۱۶۰ اسب بخار است که با ۲۴۶ نیوتن‌متر گشتاور، در زمان ۱۲ ثانیه به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و میانگین مصرف سوخت ۱۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر دارد. هایلوکس ۲۰۱۸ برخلاف سال‌های قبل، با پیشرانهٔ قدرتمند ۶ سیلندر و ۴ لیتر ۲۳۵ اسب بخار، تولید نمی‌شود.

آپشن ها

پیش‌تر اشاره شد که نسخه‌های مختلف تویوتا هایلوکس ، تفاوت زیادی ازنظر امکانات ظاهری و رفاهی دارند. به‌طورکلی و بدون در نظر گرفتن نوع بدنه، ۳ نوع هایلوکس با آپشن‌های متنوع عرضه می‌شوند که شامل نسخهٔ کار، SR و SR5 هستند. در سال‌های گذشته، اکثر هایلوکس‌های وارداتی از ارزان‌ترین نمونه (مدل کار) بوده‌اند و صرفاً در بعضی نسخه‌ها با سپر و جلوپنجرهٔ فلزی سری SR وارد کشور شده‌اند.

علاوه بر نمای روبه‌رو، مهم‌ترین وجه تمایز تویوتا هایلوکس مدل کار با دیگر نمونه‌ها، از عبارت TOYOTA روی درپوش عقب و برجستگی‌های گیره مانند مخصوص طناب در نمای جانبی، قابل‌تشخیص است. این مدل‌ها، معمولاً فاقد دستگیرهٔ مرکزی برای قسمت بار هستند.

در هفت رنگ

هفت‌رنگ بدنه برای تویوتا هایلوکس ۲۰۱۸ قابل سفارش است که سفید، صدفی، نقره‌ای، نوک‌مدادی، سیاه، قرمز و آبی خواهند بود. مدل‌های کار و SR، دارای رینگ‌های فولادی ساده و فاقد مه شکن هستند؛ اما نسخهٔ SR با سپر و جلوپنجرهٔ فلزی عرضه می‌شود.

مهم‌ترین امکانات مدل کار عبارت‌اند از: سیستم تعلیق تقویت‌شده برای مسیرهای سخت، فرمان برقی، گیربکس ۶ سرعتهٔ دستی یا ۵ سرعتهٔ خودکار، کروز کنترل، شیشه‌های برقی، روشنایی خودکار با تنظیم ارتفاع دستی، ورود بدون کلید، چراغ‌های هالوژن، نمایشگر ۶.۱ اینچ، دوربین پارک، ناوبری ماهواره‌ای، درگاه AUX و USB، امکان ارتباط بلوتوث و سیستم صوتی با ۲ اسپیکر.

فناوری ها هایلوکس

در تویوتا هایلوکس SR می‌توان از یخچال (کول باکس)، قطعات کروم در بدنه و اتاقک، سپرهای رنگ بدنه، صندلی‌های جمع‌شونده در عقب، رکاب ورودی به اتاقک، کف‌پوش ویژه، نمایشگر ۷ اینچ با امکانات بیشتر نسبت به نسخهٔ کار، سیستم صوتی ۶ اسپیکر و مانیتور اطلاعات سفر در پنل فرمان استفاده کرد.

مدل SR5، علاوه بر امکانات ذکرشده در تویوتا هایلوکس کار و SR؛ دارای رینگ‌های اسپرت ۱۸ اینچ، استارت دکمه‌ای، سیستم دو دیفرانسیل پیشرفته با قفل دیفرانسیل، فناوری تعویض دندهٔ هوشمند (i-MT)، روشنایی روز LED، چراغ مه شکن، ناوبری پیشرفته، کنترل ماهواره‌ای آب‌وهوا، لوله‌های محافظ استیل در قسمت بار، صندلی راننده برقی با پوشش چرم تمام اتاقک، خروجی ۲۲۰ ولت در جلو و عقب، فرمان و دسته‌دندهٔ اسپرت، بادگیر پنجره‌ها و حافظهٔ تنظیمات برای چند راننده خواهد بود.

ایمنی هایلوکس

معمولاً، محصولات تویوتا ازنظر امکانات ایمنی و عملکرد در تصادفات، امتیاز بسیار خوب (۵ ستاره) در سطح جهانی دارند. این موضوع در کمال تعجب، برای تویوتا هایلوکس صدق نمی‌کند و نسل جدید این خودرو در سال ۲۰۱۶، تنها ۳ ستارهٔ ایمنی کسب کرد. هرچند پیکاپ تویوتا در کلاس خود، یکی از ایمن‌ترین محصولات دنیا محسوب می‌شود، نباید فراموش کنیم که اصولاً وانت‌ها در مقایسه با کراس‌اور ها، از آپشن‌های حفاظتی کمتری برخوردار هستند و به همین دلیل هم بسیاری از فناوری‌های مربوط به رانندگی و ایمنی خودران، در گران‌ترین نمونهٔ تویوتا هایلوکس ، دیده نمی‌شوند.

حفاظت سرنشینان هایلوکس

درمجموع، تویوتا هایلوکس امتیاز ۸۵ از ۱۰۰ را برای حفاظت سرنشینان جلو دریافت کرده که نمرهٔ بسیار خوبی است.  برای مسافران صندلی عقب و کودکان، امتیاز ۸۲ از ۱۰۰ و برای ایمنی عابرین پیاده در برخورد با  هایلوکس جدید، امتیاز ۷۳ از ۱۰۰ دیده می‌شود که در حد کراس‌اورهای ۵ ستاره، مثل میتسوبیشی ASX به نظر می‌رسد. پیکاپ تویوتا، برای آپشن‌ها و فناوری‌های ایمنی خودرو، امتیاز ۲۵ از ۱۰۰ گرفته که با توجه به کمبود امکانات در نسخهٔ پایه، در نظر گرفته‌شده است.

7 کیسه ایمنی

تمامی مدل‌های تویوتا هایلوکس ، دارای ۷ کیسه هوای ایمنی (۲ عدد جلو شامل راننده و سرنشین جلو، ۲ عدد ایربگ جانبی، ۲ عدد ایربگ پرده‌ای و یک عدد زانویی مخصوص رانند) هستند. ترمز ضد قفل (ABS)، مدیریت تعادل خودرو (VSC)، کنترل لغزش (TRC)، ترمز کمکی (BA)، هشدار برخورد و نیاز به ترمز (ESS)، فرمان ضد واژگونی، زه‌کشی محافظ  ولولهٔ محافظ داخل درها، امکانات ایمنی استاندارد در پیکاپ تویوتا محسوب می‌شوند. فناوری ترمز اضطراری خودکار، در نمونه‌های فول آپشن وجود دارد؛ اما خبری از حس‌گرهای جانبی، دید ۳۶۰ درجه و حتی هشدار نقطهٔ کور، در فهرست امکانات هایلوکس دیده نمی‌شود.

تویوتا در ایران

با توجه به افزایش ارزش دلار، مالیات سنگین بر خودروهای وارداتی و قدرت اقتصادی عامهٔ مردم در جامعه ایران، می‌توان اطمینان داشت که خریدار تویوتا هایلوکس دو اتاقک، از طبقهٔ مرفه و فردی نسبتاً متمول است. قیمت نهایی این خودرو، حتی در نمونهٔ پایه هم، بیش از ۲۰۰ میلیون تومان خواهد بود و با این حساب، استفادهٔ صنعتی از تویوتا هایلوکس در مزارع و کارخانه‌ها، بعید به نظر می‌رسد. خریدار احتمالی پیکاپ تویوتا، به‌جای مقایسهٔ آن با نمونه‌های مونتاژ داخل یا تولید چین؛ کراس‌اورهای محبوب بازار مثل هیوندای توسان و کیا اسپورتیج را مدنظر قرار خواهد داد.

حجم پایین در ایران

پیش‌تر اشاره شد که با توجه به قانون منع واردات خودرو با پیشرانهٔ حجیم‌تر از ۲.۵ لیتر، نسخهٔ دوست‌داشتنی ۲.۷ لیتری تویوتا هایلوکس ، مجوز واردات به کشور نخواهد داشت و این خودرو، قانونا با نمونهٔ ۲ لیتری ۱۳۴ اسب بخار، فروخته خواهد شد. با این حساب، شتاب‌گیری‌های هیجان‌انگیز مدل قبلی که گاهی به هرزگردی (تیک‌آف) چرخ‌ها در دنده کشی ۲ به ۳ و حتی ۳ به ۴ منجر می‌شد، در تویوتا هایلوکس وارداتی وجود نخواهد داشت.

این مدل در نسخهٔ دو اتاقک و دو دیفرانسیل مجهز به گیربکس خودکار، بنا به آزمون‌های انجام‌شده در کشورهای عربی؛ حدود ۱۶ ثانیه پس از شروع حرکت به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد که آمار مأیوس‌کننده‌ای برای رانندگان جوان خواهد بود. در مقایسهٔ روی کاغذ با هیوندای توسان جدید، کراس‌اور کره‌ای مجهز به پیشرانهٔ ۲ لیتری ۱۶۴ اسب بخار در زمان ۱۱ ثانیه به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و با میانگین مصرف سوخت ۸.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، نزدیک به ۲.۵ لیتر؛ کم‌مصرف‌تر از هایلوکس در مسافت مشابه است.

استهلاک پایین هایلوکس

آنچه منجر به فروش بسیار عالی تویوتا هایلوکس در بسیاری از کشورهای دنیا، خصوصاً استرالیا می‌شود؛ قابلیت اطمینان و استهلاک پایین، است. بنا به آمار منتشرشده، قالب خریداران استرالیایی برای استفاده در مزارع و رانندگی دو دیفرانسیل در مسیرهای خارج جاده از تویوتا هایلوکس استفاده می‌کنند، ضمن اینکه بارکشی و کشیدن (بکسل کردن) تریلر نیز، موردعلاقهٔ آن‌ها است. با این شرایط، گفته می‌شود که پس از ۵۰ هزار کیلومتر رانندگی با تویوتا هایلوکس ، تعویض فیلترهای معمول، روغن‌موتور و لنت ترمز، تنها هزینه‌های لازم برای پیکاپ تویوتا هستند. البته همین موارد هم، در بسیاری نقاط دنیا با تضمین شرکت سازنده پوشش داده می‌شود تا خریدار، صرفاً به هزینهٔ بنزین و رانندگی فکر می‌کند.

کیفیت بالا در مسیر های خارج جاده ای

دیگر نکتهٔ مثبت در تویوتا هایلوکس که به جرات می‌توان ادعا کرد، بسیاری شاسی‌بلندهای بازار ایران توان رقابت با آن را ندارند، کیفیت رانندگی در مسیرهای خارج جاده است. نمونهٔ دو دیفرانسیل از پیکاپ تویوتا، حتی با ضعیف‌ترین پیشرانه هم؛ به‌راحتی از شیب‌های تند بالا می‌رود و مشکلی برای عبور از روی صخره‌ها و شن‌های روان ندارد. فراموش نکنیم، تویوتا هایلوکس جدید، بدون استفاده از تجهیزات اضافی؛ می‌تواند از رودخانه‌ای به عمق ۷۰ سانتی‌متر عبور کند. فناوری استفاده‌شده در سیستم دو دیفرانسیل این خودرو، از بهترین‌های دنیا است و در کنار فنربندی مدرن، تجربه‌ای عالی برای طبیعت گردان، فراهم خواهد کرد.

صندلی ها

امکانات رفاهی و ایمنی در تویوتا هایلوکس ، فراتر از انتظار نیست و البته جذابیتی برای خریدار احتمالی ایجاد نمی‌کند. این خودرو به‌طورمعمول، بدون گرم‌کن و سردکن صندلی ارائه می‌شود و حتی در کامل‌ترین نمونه، سیستم صوتی باکیفیت یا قابلیت تنظیم پشتی صندلی عقب ندارد. راحتی سرنشینان در مقایسه با کراس‌اورهای امروزی، جالب‌توجه نیست و به دلیل کوچک بودن اتاقک، مشکلاتی به همراه خواهد داشت. سفرهای طولانی‌مدت با تویوتا هایلوکس ، نه‌تنها برای افراد بلندقد در صندلی عقب، خسته‌کننده و توام با مشکلاتی در قسمت زانو خواهد بود، راحتی چندانی برای راننده و سرنشین جلو نیز نخواهد داشت.

یکی از بهترین های دنیا

با این حساب، حتی کامل‌ترین نسخه از تویوتا هایلوکس هم؛ مناسب یک خانوادهٔ ۴ نفرِ با فرزندان بالغ نیست. طیف وسیعی از آپشن‌ها برای خریدار وجود ندارد و روی کاغذ، قیمت بالای خودرو را توجیه نمی‌کند. از سویی دیگر، افرادی که با توانایی‌های تویوتا هایلوکس در مسیرهای سخت و طبیعت‌گردی آشنا هستند، گزینهٔ دیگری برای انتخاب ندارند و البته با یکی از بهترین‌های دنیا در این زمینه مواجه هستند.